وضعیت مصرف داروهای دفع کننده آهن در بیماران مبتلا به بتا تالاسمی ماژور مراجعه کننده به مرکز تحقیقات تالاسمی در سال 1394

زمینه و هدف: انتخاب نوع داروی آهن زدا برای بیماران تالاسمیک ارتباط باشرایط بالینی و آزمایشگاهی و میزان صدمه بافتی وهمچنین تمایل وی داردکه برای تمکین درمانی لازم است . در این مقاله وضعیت استفاده از  داروهای آهن زدا در بیماران  تالاسمی ماژور مراجعه کننده به مرکز تحقیقات تالاسمی گزارش می شود. روش بررسی: مطالعه با بررسی اطلاعات موجود و درآبان 1394 انجام شد. سابقه ترانسفوزیون خون از پرونده بالینی استخراج شد. داروهای خوراکی با نام برند ثبت شده بودند اما در مورد داروی تزریقی به دلیل وجود سیستم سهمیه بندی برای داروی خارجی و این که فواصل کمبود شدید دارو اتفاق می افتاد و بیماران داروی مورد نیاز خود را از تهران تهیه می کردند تفکیک انواع داروی تزریقی ممکن نبود. یافته: 463 بیمار مصرف کننده آهن زدا وجود داشتند. (2/71)330 نفرتزریق منظم خون داشتند. بقیه گاهی نیازمند ترانسفوزیون بودند. دویست و پنجاه و یک نفر  (54%)  از یک دارو و (46%)212 از 2 دارو استفاده می کردند. دویست و دو (44%) نفر مصرف توام یک داروی خوراکی  با دسفریاکسامین (تزریقی)، (42%) 194نفر فقط داروی خوراکی و (14%) 67 نفر فقط داروی تزریقی استفاده می کردند. بیشترین داروی خوراکی دفرازیروکس تولید داخل (اسورال ساخت اسوه ایران ) با 149 نفر نزدیک به یک سوم بیماران بود. تمام بیمارانی که تزریق خون نیز از همین دارو استفاده می کردند. دفریپرون خوراکی(اوه سینا ایران) و دفرواکسامین در 141  بیمار و به شکل تنها، در 11 بیمار مصرف می شد. نتیجه‌گیری: در دسترس بودن انواع داروهای آهن زدا باعث می شود پزشک و بیمار قدرت انتخاب داشته باشند.